کد مطلب:33946 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
«رشیدالدین وطواط» در بلخ دیده به جهان گشود و در مدرسه ی نظامیه ی آنجا تحصیل كرد، سپس به خوارزم رفت و به درگاه خوارزمشاهیان پیوست و تا آخر عمر در خدمت آنان بود و سمت صاحب دیوانی رسایل را داشت. او را آثاری در نظم و نثر است از جمله: دیوان شعر، منشآت فارسی، حدائق السحر، فی دقائق الشعر، فصل الخطاب من كلام عمر بن الخطاب، تحفه الصدیق الی الصدیق من كلام ابی بكر الصدیق، انس اللهفان من كلام عثمان بن عفان و نثر اللالی.[1]. وی صد كلمه از كلمات امیرمومنان (ع) را گرد آورده و به فارسی برگردانده و شرح كرده و نام آن را مطلوب كل طالب من كلام علی بن ابی طالب گذاشته است.[2] البته آنچه با این عنوان به چاپ رسیده است ترجمه و شرح «صد كلمه ی» جاحظ است و ممكن است. این غیر از آن بوده باشد.[3]. از جمله اشعار «رشید الدین وطواط» در مدح امیرمومنان (ع) بیت زیر است: لقد تجمع فی الهادی ابی الحسن هر حسن و نیكویی كه در صحابه بخشی از آن است، در ابوالحسن (علی) كه هادی است یكجا همه گرد آمده است.
تالیف «محمد بن محمد بن عبدالجلیل عمری بلخی» معروف به «رشید الدین وطواط، ادیب و شاعر و كاتب بزرگ، درگذشته به سال 573 هجری. وی از نوادر زمان خود و در نظم و نثر سر آمد مردمان و در شناخت دقایق كلام عرب و اسرار نحو و ادب داناترین كسان بوده است.
ما قد تفرق فی الاصحاب من حسن[4].